امروزه آموزش و پرورش عمومی در مدارس کشور، آموزش سنتی یا صرفاً صوتی است. حداکثر کارِ چندرسانه‌ای در مسائل آموزشی، نصب چند پوستر رنگی بر روی تخته‌سیاه کلاس است. در آموزش بصری-شنیداری، تلاش می‌کنیم تا آموزش را با فیلم، انیمیشن، کلیپ‌های ویدئویی و غیره ارائه دهیم. در این روش، بقای موضوع (محتوا) حدود ۲۰ سال است، درحالی‌که طول عمر این انتقال کمتر می-باشد. در مدارس عمومی، طرحِ درس معلمان شامل مجموعه ای از دستورالعمل‌ها، برنامه آموزشی ، سؤالات تمرینی اضافی و آزمون‌های کلاسی و غیره می‌باشد. اما در مدارس چندرسانه‌ای علاوه بر این‌ها، معلم از مواد آموزشی چندرسانه‌ای ازجمله فیلم‌ها، عکس¬ها و اسلایدها نیز برای بهبود کیفیت آموزش و ابقای آموزش استفاده می‌کنند. این اولین مرحله درحرکت به سمت
دو روش مختلف در مورد تأثیر ICT بر سیستم آموزشی وجود دارد (و به‌ویژه در مدارس). برخی معتقدند که اثر فناوری‌های جدید به‌سادگی تدریجی است و انتقالی کارآمد از برنامه مدرسه سنتی را اعمال می‌کند و در حقیقت، دسترسی به اطلاعات تسریع می‌یابد. روش دیگر این است که اطلاعات جدید و فناوری ارتباطی، مدارس، آموزش و ابزارها را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای تغییر می‌دهد. در این دیدگاه، فناوری اطلاعات از مرزهای سیستم تحصیل سنتی پیشین فراتر می‌رود. این تغییر باید مرحله‌به‌مرحله و باتدبیر و اندیشه باشد.
یکی از دستاوردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، ایجاد مدارس هوشمندی است که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. تعریف مفهوم: مدرسه هوشمند مدرسه‌ای است که برای ایجاد محیطی آموزشی-یادگیری طراحی‌شده و سیستم مدیریت مدرسه و آموزش دانش‌آموزانِ پژوهشگر را بهبود می‌بخشد[۳].
در
در این سیستم، عناصر کلیدی برای هر تغییری، تغییر در تفکر و ابزارها و تسهیلات است که تنها ابزارها برای پوشش افکار هستند. در مدارس هوشمند، معلمان می‌توانند در مدرسه کار کنند تا اینکه تلاش کنند که پاسخ‌های خود را برای سؤالات دانش‌آموزان بیابند، از آن‌ها می‌خواهند پاسخ سؤالشان را از کامپیوتر بیابند و به دیگران بگویند. مدرسه هوشمند مدرسه‌ای از سیستم‌های تحصیلی با فناوری‌های مدرن و بخش دیجیتالی هوشمند برای تسریع فرایند یادگیری، آموزش و بهبود مدیریت سیستم است که پس‌ازآن انسانِ عصر اطلاعات قادر به پردازش و طبقه‌بندی و استفاده بهینه از دانش روز فنی برای یافتن طیف وسیعی از استعداد و خلاقیت است[۶].
مدارش هوشمند، مدارسی هستند که بر اساس اصول فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطاتی مدرن توسعه‌یافته‌اند. دانش‌آموزان حضوری فیزیکی دارند و با مدرسه مجازی که اغلب مدرسه از راه دور نامیده می‌شوند فرق دارد، ، مدرسه هوشمند با مدرسه مجازی فرق دارد، اگر مدرسه هوشمند بخواهد مطلوب باشد، دانش‌آموزان و معلمان می‌توانند مایل‌ها از هم دور باشند.
معلمان مدرسه هوشمند نباید وماً متخصصان حوزه IT باشند، اما باید از سیستم مدرسه آگاهی داشته باشند و به‌خوبی قادر به استفاده از ویژگی‌های آن باشند. برای مثال، یک معلم خوب باید بداند که در مدرسه انواع منابع کجا هستند و وقتی برای دانش موزان سؤالی پیش آمد، به آن‌ها دررسیدن به هدفشان کمک کند [۷]. این مدرسه یک مدرسه فیزیکی است که کنترل و مدیریت آن مبتنی بر کامپیوتر و فناوری شبکه‌است و محتوای دروس آن الکترونیکی و سیستم نظارت و ارزیابی آن هوشمند است.
پایگاه‌داده مدرسه باید با استانداردهای جهانی مطابقت داشته باشد[۸]. کتابخانه مدرسه، کتابخانه‌ای الکترونیکی است و دانش‌آموزان می‌توانند از آن به‌صورت آنلاین استفاده کنند. محیط‌های همزمان و ناهم‌زمان گفت‌وگو، بحث و پرسش و پاسخ در مدرسه فعال هستند و با افزایش سطح اطلاعات از دانش‌آموزان، برای کسب اطلاعات جدید آماده‌شده‌اند.
• ارتقای همه جانبه دانش‌آموزان (فیزیکی، ذهنی، احساسی و روانی )
• بهبود پیشرفت و توانایی‌های شخصی
• آموزش و استفاده از منابع انسانی فناوری
• افزایش مشارکت عمومی
• یک دانش خلاق
• استعداد یادگیری
• منطبق بودن با (سطح)درک
• یادگیری با کنترل و اهداف انتقالی
• فائق آمدن بر مشکلات
• ارزیابی آنچه آموخته‌شده
• مدارس به‌عنوان سازمان‌های آموزشی